Omdat ik de Slachte marathon* zou gaan lopen bracht ik onze kinderen op deze warme dag bij tante P. Onderweg in de auto gaf het oranje lichtje op het dashbord aan dat het tijd was om benzine te gaan tanken.
Het was een eerst-pinnen-dan-tanken-station. De stroom benzine was nog maar net op gang toen deze abrupt stopte. Voor vijf euro had ik kunnen tanken. “Zo dat zit er in ieder geval maar weer in” mompelde ik vrolijk. Hier kon ik in ieder geval op heen en terug naar onze oppas. En met een beetje geluk zat het ritje naar de opstapplaats voor de Slachte marathon er ook nog in.
Geschrokken vroeg de volgende klant of de benzine op was. “Nee hoor er is genoeg benzine.” gaf ik ontwijkend als antwoord terwijl ik de dop er weer op draaide.
“Maar wat hoor ik dan? Is de tank leeg.” Om de meneer meer duidelijkheid te geven antwoordde ik semi-lachend dat het mijn bankrekening was die leeg was.
Ik kan je wel een tientje lenen. Aldus meneer. Neej joh, ik red het hier wel op.
Nee echt het is geen moeite. Terwijl ik me installeer achter het stuur is meneer al aan het pinnen en vraagt me ondertussen of ik de dop wil open draaien. Je krijgt het van mij vermeld hij er bij. Een innerlijk stemmetje herinnerd me dat ik mag leren ontvangen. Dus stap ik uit en draai ik wat onwennig de dop er weer af. We moeten elkaar een beetje helpen zegt meneer terwijl hij begint te tanken.
Wanneer hij bij het beloofde tientje niet stop waarschuw ik hem geschrokken. Nee hoor mijn tank wordt vol getankt tot over 50 euro. Terwijl ik beduusd bedankt zeg tankt meneer zijn eigen rode auto'tje vol. 't Is goed, ga maar.
Duss. Bedankt buitenlands-uitziende-jonge-meneer-met-baard-streepjesblouse-en-nette-broek-waarvan-de-pijpen-waren-omgeslagen! De hoopvolle facebookfilmpjes worden zo in een keer levens echt.
A comunity thrives on sharing strories.
*
vierjaarlijkse wandeling van 43 km. dwars door Friesland over de Slachte dijk: voorheen zeedijk.