Onze buurman kwam netjes vertellen dat de berk, die bij hun in de voortuin staat, gerooid zou worden. Lekker, dacht ik nog, dan hebben we de hele dag door zon in de tuin.
De volgende dag waren ze er al, de mannen van Van Beets Boom en Groen
Ik zette de kinderen voor het raam. Want wees nu eerlijk, zoveel actie in de straat is toch veel leuker dan de volgende tekenfilm op televisie.
Handig apparaatje, zo’n hoogwerker. Enn… zie ik dat goed. Is dat een houtversnipperaar?
Eerder nog deze week mijmerde ik met de buurvrouw van de volkstuin over hoe fijn het zou zijn met houtsnippers op de paadjes tussen onze tuinen. Maar, vertelde buurvrouw, de kosten daaraan verbonden reikten boven haar budget. Wegdromen kon echter geen kwaad. Geen kleddige kleilaarzen meer met natte dagen. En, wanneer de snippers verrotten scheppen we het zo als compost op de tuin.
Ik zag mijn kans dan ook schoon. De mannen van Van Beets dronken net een bakkie voor ze met het echte werk zouden beginnen. “Anders had ik jullie een bakkie aangeboden”, begon ik, “want ik wil iets van jullie. Maar ik zie, dat is niet nodig.” En zo viel ik met de deur in huis over wat er met de snippers gedaan zou worden. Omdat ik er anders wel een heeeel goede bestemming voor had: De moestuin met vluchtelingen van de noodopvang.
Voor ik het wist was het geregeld. Natuurlijk kon dat. In ruil voor deze blog. :-) Niet lang daarna, werden niet de vier kruiwagens van de berk van de buren maar wel 40 kruiwagens houtsnippers geleverd op de volkstuin. Veel te veel!
Manlief heeft de eerste helft verkruid en een heel aardige meneer Emar (uit Sirie) de rest. We hebben er een feestje van gemaakt want een vriendin had liters soep over van koninginnedag. Om uit te delen. Onze kinderen zijn het bos wezen ontdekken met een sympatisant van ons initiatief: Regina, die zelf natuurcoach is. Zo hadden wij de handen vrij om te koken en te tuinieren.
Het was duidelijk dat Emar het naar de zin had. We maakten grapjes. Hij heeft haast geen pauze genomen en wilde per se de bult tot de laatste snipper verkruien.
We dronken tussentijds thee met z’n allen. De kinderen erbij en vrienden van de tuin, met wie ik wat tuinsnippers deelde. Een gezellige drukte. Emar zag ik stil voor zich uit staren. Dit soort momenten heeft hij vast ook gekend met zijn eigen familie en vrienden. Die nu nog in Damascus zijn. ...
Emar heeft mij enorm geholpen. De volkstuin midden in het Leeuwarder bos wordt steeds mooier. Maar het mooiste vind ik nog dat alle kruiwagens die Emar heeft verreden zijn beland op het tuinpad van de buurvrouw.
There are no have not’s. It’s al about connecting the dots!